Kościół pw. Marii Magdaleny

Pierwszy drewniany kościół bielszowicki stanął tu najprawdopodobniej w połowie XV wieku i nosił wezwanie Wszystkich Świętych. Kolejny kościół w tym miejscu wzniesiono w 1613 roku i początkowo pełnił funkcję zboru luterańskiego. Katolicy przejęli go w drugiej połowie XVII wieku. Po licznych przebudowach i remontach przetrwał do lat 80. XIX wieku. Podjęto wówczas decyzję o wystawieniu nowej, tym razem murowanej, świątyni, tym bardziej, że liczba wiernych przekroczyła 5 tys. dusz.

W ciągu sześciu miesięcy, od czerwca do listopada 1883 roku, ksiądz Hruby wystawił kościół od fundamentów do stanu pozwalającego odprawić pierwsze nabożeństwa. O budowniczym kościoła przypomina data 1883 i nazwisko proboszcza wykute w narożnym kamieniu cokołu.

Po prawej stronie, patrząc od frontu świątyni, wśród cisów stoi pochodząca z połowy XVIII wieku figura św. Jana Nepomucena, będąca jednym z najstarszych tego typu obiektów w mieście (ówcześnie stała przy drodze, nad płynącym tu ongiś strumieniem).

Po północnej stronie kościoła znajduje się ogrójec. Wśród zieleni można zobaczyć postaci śpiących apostołów i modlącego się Jezusa, któremu anioł podaje kielich goryczy. Rzeźby pochodzą z wytwórni Schäffera i ufundował je proboszcz ks. Niedziela. Warto zwrócić uwagę na kamienną kolumnę, na której stoi anioł. Jest to fragment istniejącego do 1945 roku nowobytomskiego pomnika Eduarda Meiera, zasłużonego dyrektora huty „Pokój” (inna część tego kamiennego cokołu, stanowiąca podstawę pod… metalową donicę, znajduje się na pobliskim skwerze).